"ညီေလးသုိ႔ မွာတမ္း"
ညီေလး...
မင္းမွာသာ လႊတ္ေျမာက္ခ်င္စိတ္ ျပင္းျပေနခ့ဲရင္း
လႊတ္ေျမာက္မႈက မင္းနဲ႔ ေဝးမေနေတာ့ပါဘူး။
ကုိႀကီးေျပာတာ ယုံစမ္းပါ။
အမွန္တရားကုိ လမ္ခင္း
သူရသတၱိေတြ ရင္မွာပိုက္လို႔
လႊတ္ေျမာက္မႈပန္းတိုင္သုိ႔ ဦးတည္
ေနာက္မဆုတ္တမ္း ခ်ီတက္ေနဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေလ။
ဖိႏွိပ္ခံေနရမႈက
မင္းရခ့ဲတဲ့ အေမြဆိုးတစ္ခုဆို
မင္းရဲ႕ေသတမ္းစာမွာေတာ့
လြတ္လပ္မႈ တစ္ခုကုိ ေရးႏိုင္ဖို႔
ယေန႔ကစ သံႏၷိဌာန္ခ်မွတ္လိုက္စမ္းပါ။
ညီေလး...
ေနမင္းဆိုတာ ေန႔မွာပဲ ေပၚထြန္းတာ
အလားတူ ၾကယ္စင္ေတြလည္း
ညမွာပဲ ထြန္းလင္းတတ္တာ
ဒါက အခ်ိန္တန္ရင္
အရာမွန္ ေနရာမွန္ ေရာက္လာတတ္ျခင္းရဲ႕သီအိုရီပဲ။
မနက္ခင္းရဲ႕ ေနမင္းကုိ
အျပံဳးနဲ႔ မင္း ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ဆို
မတရားအႏိုင္က်င့္ခံေနရမႈ အေမွာင္ထဲမွာ
မင္းရဲ႕ခံႏိုင္ရည္အားကုိ ျမႇင့္ထားလိုက္စမ္းပါ။
ၿပီးေတာ့--
ညအေမွာင္မွာ ၾကယ္စင္ထြန္းပဖို႔
မင္းမွာ ဆုေတာင္းစရာ မလိုဘူး။
ရာသီသာယာရင္ အလင္းရမယ္
မုိးသက္မုန္တိုင္း က်ခ့ဲရင္ ေမွာင္မိုက္ေနေတာ့မယ္။
မင္းမွာေတာ့
အေျခအေန အခ်ိန္အခါနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ေနတတ္ဖို႔
အသိပညာတစ္ခုေတာ့ ရိွရန္လိုတာေပါ့ေလ။
ညီေလး...
ေမြးတစ္ေန႔ ေသတစ္ေန႔ လူ႔ဘဝမွာ
မတရားမႈေ႐ွ႕ေမွာက္ မင္းေခါင္းငုံ႔ေနစရာမလိုဘူး။
အခ်ိန္ယူ ပင္ပင္ပန္းပန္း ေဆာက္ခ့ဲတဲ့ ပ်ားအံုေလး
တစ္မွိတ္အတြင္ ဖ်က္စီးခံရတဲ့ ပ်ားပိတုတ္ေတြေတာင္
လက္မေလ်ာ့ဘဲ ျပန္ေဆာက္ေနတတ္တာပဲေလ။
မင္းက--
ပ်ားပိတုတ္ထက္ စြမ္းပကာပိုရိွတဲ့ လူႂကြပဲ
မင္း ဘာကုိ စိတ္ဓာတ္စရာလိုလို႔လဲ။
တစ္ႀကိမ္ လွဲခ်ခံရရင္ ႏွစ္ႀကိမ္ ထျပလိုက္စမ္းပါ။
မင္းကုိ ကုိႀကီး ယုံတယ္။
ညီေလး...
မင္းငယ္ငယ္ကေလ
"အစ္ကုိႀကီး ဘဝမွာ ဘာအေရးႀကီးဆုံးလဲ" ဆိုၿပီးေမးတိုင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ မင္းရခ့ဲတဲ့ အေျဖက
"လြတ္လပ္မႈ" ဆိုတဲ့ စကားလုံးသာပဲ မဟုတ္လား။
ေရႊေငြ၊ တိုက္အိမ္၊ ဇိမ္ခံကား
အရာရာထက္ လြတ္လပ္မႈက ပိုအေရးပါမွန္း
အခုဆို မင္းသိေလာက္ၿပီထင္တယ္။
႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ဳိး႐ိုးထဲက ေမြးလာတာပဲဆိုေတာ့
မင္း မသိစရာ အေၾကာင္းမရိွပါဘူး။
ညီေလး...
ငါေတာ့ အိုမင္းရင့္ေရာ္သြားခ့ဲၿပီ။
အရင္လို စိတ္သြားတိုင္း ကုိယ္မပါေတာ့ပါဘူး။
အခုက မင္းအလွည့္
မင္းရဲ႕ အသိပညာနဲ႔ ထက္ႂကြဖ်တ္လတ္မႈေတြကုိ
မင္းရဲ႕ အဖိႏွိပ္ခံ မ်ဳိးႏြယ္စုရဲ႕လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္
မင္း ... အသုံးခ်လိုက္စမ္းပါ....
ဒါက မင္းထံ ငါ့မွာတမ္းပဲ ညီေလး။
မင္းရဲ႕ခ်စ္ဆုံး အစ္ကုိႀကီး။
#ယ်ာတင္_႐ိုဟင္းသား#
No comments:
Post a Comment